हाम्रो गाउँ समाजमा यस्ता थुप्रै महिला छन् जो अझै चुलोचौकोमा सीमित छन् । त्यसमा केही बाध्यताले त केही अवसर नपाएर घरमै सीमित हुन बाध्य छन् । तर, गरे के हुँदैन भन्ने कुराको उदाहरण बन्न पुगेकी छन् बर्दियाकी रेखा शर्मा चौधरी । उनले विगत १३ वर्षदेखि काठमाडौंको बूढानीलकण्ठमा रिक फुड उद्योग सञ्चालनमा ल्याएर त्यहीँबाट विभिन्न मिठाइ तथा अचारका परिकारहरू आफैंले तयार गरी देश(विदेशमा बिक्री वितरण गरिरहेकी छन् ।
यति मात्रै होइन उनले हालसम्म देशभरका करिब पाँच हजार महिलालाई आफूले सिकेको सीप पनि सिकाइसकेकी छन् । उनको यात्रा यतिकैमा भने रोकिँदैन । आगामी दिनमा सातै प्रदेशका महिलालाई तालिम दिने उनको चाहना छ । रेखाले सीप सिकाएबापत सामान्य शुल्क भने लिने गरेकी छन् । उनले समस्यामा परेका धेरै महिलालाई त निःशुल्क तालिम पनि दिइसकेकी छन् ।
‘नेपालखोजमा नारी’को आजको अंकमा हामीले रेखाले तयार गर्ने विभिन्न परिकारका अचार, मिठाइ, उनले दिने तालिम तथा विगतमा गरेका संर्घषको विषयमा केन्द्रित भएर कुराकानी गर्दै छौं ।
देशभरका महिलालाई तालिम दिने रेखाको सपना
‘नेपालखोजमा नारी’ कार्यक्रममा हामीले महिलाहरूले गरेका संघर्ष, सफलता तथा समाजमा पुर्याएको योगदानका विषयमा चर्चा(परिचर्चा गर्ने गर्दछौं । यो कार्यक्रम नेपालखोज आइनलाइन टीभी र नेपालखोज डटकममा एकसाथ पढ्न र हेर्न सकिन्छ । महिलाको क्षेत्रमा भएका काम तथा अधिकारका सम्बन्धमा समाजलाई चेतना दिने उद्देश्यले हामीले ‘नेपालखोजमा नारी’ कार्यक्रमको सुरुवात गरेका हौं । ‘नेपालखोजमा नारी’ को आजको अंकमा अचार तथा मिठाइका परिकार, महिलाहरूलाई दिने तालिम तथा संघर्षका विषयमा रेखा शर्मा चौधरीसँग मीरा साउँदले कुराकानी गरेकी छन् । प्रस्तुत छ रेखासँग गरिएको कुराकानी स्
हाइलाइट्स स्
(नेपालमा भन्दा विदेशमा बस्ने नेपालीहरूले गुन्द्रुक बढी रुचाउनु हुन्छ । मैले तयार गरेको अचार, गुन्द्रुक नेपाललगायत अमेरिका, अस्ट्रेलिया, यूके, जपान, डेनमार्क, हङकङलगायत देशमा निर्यात हुन्छ ।
(सुरुमा मिठाइ मात्रै बनाउँथे । पछि अचार बनाउने तालिम पनि लिएर अचार बनाउन थाले । अहिले सन्तुष्ट छु । हालसम्म पाँच प्रदेशका करिब पाँच हजार बढी महिला दिदी(बहिनीलाई तालिम दिइसकें ।
(म जस्तै हजारौं महिला दिदी(बहिनीलाई सीप सिकाउने मेरो सपना छ । समास्यामा परेका दिदी(बहिनीलाई मैले निःशुल्क सिकाएकी छु ।
(धेरै विकट क्षेत्र जहाँ बाटोघाटो पनि पुग्न सकेको छैन त्यहाँ पनि पुरेर मैले महिलाहरूलाई तालिम दिन सफल भएकी छु । मैले दिएको सीपबाट धेरै महिला दिदी(बहिनी स्वरोजगार बन्नुभएको छ । १२ जनालाई मैले रोजगारी दिएकी छु ।
‘जीवनको अन्तिम समयमा पनि दिनुपर्ने ज्ञान दिएर मर्न पाउँ’
-मैले आफैंले तालिम दिएर उनीहरूले उत्पादन गरेका परिकारहरू आफैं खरिद पनि गर्ने गरेको छु । कालीमाटी मात्रै होइन त्यस्तो ठाउँमा पनि गएर सामान उठाउनुपर्यो कि जहाँ किसानहरूले दुःख त गर्छन् तर सस्तो मूल्यमा बिक्री गर्न खोज्दा पनि बिक्री हुन सकिरहेको छैन ।
-सबैभन्दा ठूलो सीप नै हो । सहयोगको आश्वासन सबैले दिन्छ तर जब सहयोग गर्ने समय आउँछ । त्यसबेला सबै पछि हट्छन् ।
-म भोलि मर्ने हो भन्ने थाहा पाए भने पनि आज कति ठाउँमा क(कसलाई के(के सिकाउनुपर्नेछ भन्ने कुराको ज्ञान दिएर भोलि मर्छु ।
